Cantigas de Santa Maria/XVI

Wikisource, a biblioteca livre

Esta é como Santa Maria converteu un cavaleiro namorado, que ss' ouver' a desasperar porque non podia aver sa amiga.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E desta razón vos quer’ eu agora dizer
fremoso miragre, que foi em França fazer
a Madre de Deus, que non quiso leixar perder
um namorado que s’houvera desesperar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

Este namorado foi cavaleiro de gran
prez d’armas, e mui fremos’ e apost’ e mui fran;
mas tal amor ouv’ a uma dona, que de pran
cuidou a morrer por ela ou sandeu tornar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E pola haver, fazia o que vos direi:
non leixava guerra nem lide nem bom tornei,
u se non provasse tan bem, que conde nem rei
polo que fazia o non houvess’ a preçar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E, com tod’ aquesto, dava seu haver tan bem
e tan francamente, que lhe non ficava rem;
mas quando dizia à dona que o sem
perdia por ela, non lho queri’ ascoitar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

Macar o cavaleir’ assi despreçar se viu
da que él amava, e seu desamor sentiu,
pero, com tod’ esto, o coraçón non partiu
de querer seu bem e de o mais d’al cobiçar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

Mas com coita grande que tinha no coraçón,
com’ home fora de seu siso, se foi entón
a um sant’ abade, e disse-lh’ em confissón
que a Deus rogasse que lha fezesse ganhar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

O sant’ abade, que o cavaleiro sandeu
viu com amores, atan toste s’apercebeu
que pelo Dem’ era; e porém se trameteu
de buscar carreira pera o ende tirar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E porém lhe disse: « Amigo, creed a mi,
se esta dona vos queredes, fazed assi:
a Santa Maria a pedide des aqui,
que é poderosa, e vo-la poderá dar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E a maneira en que lha devedes pedir
é que duzentas vezes digades, sem mentir,
« Ave Maria, d’hoj’ a um ano, sem falir,
cada dia, em genolhos ant’ o seu altar. »

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

O cavaleiro fez todo quanto lh’ él mandou
e tod’ ess’ ano sas Aves-Marias rezou,
senón poucos dias que na cima em leixou
com coita das gentes que iam com él falar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

Mas o cavaleiro tant’ havia gran sabor
de comprir o ano, cuidand’ haver sa senhor,
que em um’ ermida da Madre do Salvador
foi comprir aquelo que fora ant’ obridar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E u él estava em aqueste preit’ atal,
mostrand’ a Santa Maria sa coit’ e seu mal,
pareceu-lhe log’ a Reynha espirital,
tan fremos’ e clara que a non pod’ él catar;

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E disse-lh’ assi: « Tolh’ as mãos d’ante ta faz
e para mi mentes, ca eu non tenho anfaz;
de mi e da outra dona, a que te mais praz
filha qual quiseres, segundo teu semelhar. »

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

O cavaleiro disse: « Senhor, Madre de Deus,
tu és a mais fremosa cousa que estes meus
olhos nunca viron; porém seja eu dos teus
servos que tu amas, e quer’ a outra leixar. »

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

E entón lhe disse a Senhor do mui bom prez:
« Se me por amiga queres haver, mais rafez,
tanto que est’ ano rezes por mi outra vez
quanto pola outra antano fuste rezar. »

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.

Poi-la Groriosa o cavaleiro por seu
filhou, des ali rezou él, e non lhe foi greu,
quanto lhe mandara ela; e, com’ oí eu,
na cima do ano foy-o consigo levar.

Quem dona fremosa
e bõa quiser amar,
am’ a Groriosa
e non poderá errar.