Página:Camões Os Lusíadas Page368 183r.jpg

Wikisource, a biblioteca livre


Ali tambem Timor, que o lenho manda
Sàndalo ſalutifero, & cheiroſo,
Olha a Sunda tão larga, que hũa banda
Eſconde pera o Sul difficultoſo:
A gente do Sertão, que as terras anda,
Hum rio diz que tem miraculoſo,
Que por onde elle ſo ſem outro vae,
Conuerte em pedra o pao que nelle cae:

Ve naquella que o tempo tornou Ilha,
Que tambem flamas tremulas vapôra,
A fonte que oleo mana, & a marauilha
Do cheiroſo licor, que o tronco chora,
Cheiroſo mais que quanto eſtila a filha
De Cyniras, na Arabia onde ella mora,
E ve que tendo quanto as outras tem,
Branda ſeda & fino ouro dà tambem.

Olha em Ceilão, que o monte ſe aleuanta
Tanto, que as nuuẽs paſſa, ou a viſta engana,
Os naturaes o tem por couſa ſancta,
Polla pedra onde eſtâ a pègada humana:
Nas ilhas de Maldiua nace a prama
No profundo das agoas ſoberana,
Cujo pomo contra o veneno vrgente
He tido por Antidoto excelente.