Página:Cinco de Maio - ode heroica.pdf/39

Wikisource, a biblioteca livre
37

Assim sôbre a alma o cúmulo
Lhe pesa dos seus actos.
Oh ! quanta vez aos posthumos
Tentou narrar os factos,
E sôbre a eterna página
Tombou-lhe ignava a mão !

Oh! quanta vez, ao tacito
Morrer de inerte dia,
Baixando o olhar fulmineo,
Os braços cruzaria,
E seus dias preteritos
Viria a recorrer !
Lembram-lhe as tendas bellicas,
E os valles retumbando.
O trotar dos quadrupedes,
E os ferros scintillando,
E o provocado imperio,
E o presto obedecer.