Página:Contos Tradicionaes do Povo Portuguez.pdf/339

Wikisource, a biblioteca livre
Saltar para a navegação Saltar para a pesquisa

hum vento grande como tempestade e soverteo as casas e o cavaleyro com todolos que hy eram. E foy feito todo hum grande lago. E parou mentes o jograr tras sy e vyo em cima do lago andar humas luvas e hum sombreyro nadando, que lhe ficarom em na casa do cavaleyro quando o lançarom fóra.

(Ibid., fl. 89, 90. (Ms. 274 da Bib. de Alcobaça, hoje na Bibl. nacional.) Ainda subsiste na tradição oral. Vid. Contos populares portuguezes, n.º 74.)




140. OS DOUS CAMINHOS

Eram dous Irmaãos, e huum era sabedor e o outro sandeu. E andavam ambos fóra de sua terra. E querendo-se tornar pera ella, chegarom a huum logar ha sse partiam dous caminhos. E acharom pastores que guardavam gaado, que lhes disseram que huuma carreyra daquellas era dura e fragosa e estreita e per aquella hyriam direytamente e seguros a sua terra. E que a outra era ancha e chaã mas era perigosa e chea de ladrões. Quando esto ouvia o irmão sabedor quisera hyr pela carreyra fragosa e segura. E o irmãao sandeo rogouo muyto que se fossem pela carreyra ancha e chãa. E o sabedor consentyo. E foramse ambos pella carreyra chãa e perigosa. E foramse e sayram ladrões a elles e prenderamnos e esbulharamnos e feriromnos. E lançaram o sandeo em huuma cova em que morresse. E levarom o outro pera o matarem; e dizia o sabedor ao sandeo:

— Malditto seias tu, ca por a tua sandice mouro eu.

E o sandeo lhe disse:

— Mas tu seias malditto, que sabias que eu era sandeo e treesteme.

E assy pereceram ambos. E bem assy acontece ao homem, ca a carne que he sandia quer hir polla carreyra