Página:Urupês (1919).pdf/68

Wikisource, a biblioteca livre
— 63 —

uns piraquáras annunciar que em tal parte estava o "corpo morto" de uma velha, picado a foice.

Organisei diligencia e acompanhei-os. "É lá, naquelle saraguagi", disseram, ao approximarmo-nos da arvore que passou.

Espectaculo repellente! Ainda tenho na pelle o arrepio de horror que me correu pelo corpo ao dar uma topada balofa num corpo molle. Era a cabeça da velha, semi-occulta sob folhas seccas. Porque o malvado a decepára do tronco, lançando-a a alguns metros de distancia.

Como por systema desconfiasse do italiano, prendi-o. Havia indicios vagos. Viram-no sair com a foice, a lenhar, na tarde do crime.

Entretanto, por falta de provas, foi restituido á liberdde mal grado meu, pois cada vez mais me capacitava da sua culpabilidade. Eu presentia naquelle sordido typo — e negue-se valor ao presentimento! — o miseravel matador da pobre velhinha.

— "Que interesse tinha elle no crime?

— "Nenhum. Era o que allegava. Era como argumentava a logicasinha trivial de toda gente. Não obstante, eu o trazia d'olho, certo de que era o criminoso.

O patife, não demorou muito, traspassou o negocio e sumiu-se. Eu, do meu lado, deixei a policia e, breve, do crime só me restava, nitida, a sensação da topada molle na cabeça da velha.

Annos depois o caso resuscitou. A policia colheu indicios vehementes contra o italiano, que andava por S. Paulo n'um gran extremo de decadencia moral, pensionista do xadrez por furtos e bebedices. Prenderam-n'o e remetteram-n'o para cá onde o jury iria decidir da sua sorte.