María Balteira, que se quería
María Balteira, que se quería
ir ja d'aquí, veo-me preguntar
se sabía ja-que d'aguiraría,
ca non podía máis aquí andar.
E dixi-lh'eu logu'entón: «Quant'én sei,
María Pérez, eu vo-lo direi».
E diss'ela logu'i que mi o gracía.
E dix'eu: «Pois vós ides vossa vía,
a quen leixades o voss'escolar
ou vosso filh'e vossa companhía?»
Diss'ela: «Por én vos mand'eu catar
que vejades nos aguiros que hei
como poss'ir; e máis vos én direi:
a mẽos desto, sol non movería».
E dixi-lh'eu: «Cada que vos deitades,
que esturnudos soedes d'haver?»
E diss'ela: «Dous hei, ben no sabiades,
e uũ hei, quando quero mover;
mais este non sei eu ben departir».
E dix'eu: «Con dous ben poderiades ir,
mais ũu manda sol que non movades».
E dixi-lh'eu: «Pois aguiro catades,
das aves vos ar convén a saber
vós, que tan longa carreira filhades».
Diss'ela: «Esso vos quer'eu dizer:
hei ferivelha sempr'ao saír».
E dixi-lh'eu: «Ben podedes vós ir
con ferivelha, mais nunca tornades».