Página:Echos da minh'alma.djvu/17

Wikisource, a biblioteca livre
IMITAÇÃO DO SNR. ABOIM.


Si eu fôra da Thracia o Vate sublime,
A lyra afinára p’ra só te cantar;
Si eu fôra o pintor de Italia famoso,
Quizera o teu rosto p’ra mim copiar.

Si eu fôra a fontinha, que corre indolente,
E sobre conchinhas se vai espraiar,
Então me verias, correndo anhelante,
Teus pés delicados risonha beijar.

Si eu fôra um infante gentil, innocente,
Só tuas caricias quizera lograr;
Si somno tranquillo meus olhos cerrasse,
No teu brando seio qu'zera pousar.