Página:O gallego lorpa, e os tolineiros.pdf/15

Wikisource, a biblioteca livre
¤ 13 ¤

Gerig. He verdade: aqui tórce a porca o rabo, que he o peior de esfolar.

Peral. Nunca os vi taõ desanimados! chama lá o Patraõ.

Mil. Ó Senhor nosso Amo?

Alonç. Quem hei que vrada? Ah, xom xuas merxêas?

Gerig. Vai perguntar ao Patraõ quanto devemos.

Peral. Sim, que traga o rol: (parece-me de molde para a peta.)

Alonç. Tres mil e duxentos que lhe faxa muito vom probeito a xuas merxêas.

Mil. Que? tres mil e duzentos?

Gerif. O Gallego naõ sabe o que diz: tres mil e duzentos?

Peral. Fóra que he ladroeira: vai, vai buscar o rol.

Alonç. Tres mil e duxentos que le faxa muito vom probeito a xuas merxêas.

Mil. Esta só a nós nos succede! fóra!

Gerif. Ora para que estamos nós com argumentos? desta gente nunca se tira a melhor. Paguemos, e depois naõ se torna cá.

Peral. Dizes bem: em se lhe pedindo contas, sempre sahe mais salgada a curiosidade. Paguemos.

Mil. Faltaõ casas de pasto pela cidade, pega lá, Gallego. Tirando todos da bolsa.

Gerif. Que? Eu he que quero pagar.

Peral. Essa he boa! a mim he que me toca. Pega, Gallego. Convidei-os....

Mil. Que importa que nos convidasses? inter amicos non datur geringonça. Eu faço gosto de pagar hoje.

Gerif. O mesmo faço eu.

Peral. Eu além do gosto de pagar, tenho jus a parte convidationis. Hodie mihi, cras tibi.

Mil. Querem vossês huma cousa boa?

Alonç. Apois xella hei voa tanvien io a la quiero.

Mil. Decida-se por sorte qual de nós há de pagar.

Gerif. Ora bem sorte he cada hum em sua casa.

Peral. Naõ se deixa ouvir?

Alonç. Hei berdade, oigamos, oigamos.

Mil. Atemos hum lenço pelos olhos a este Gallego, e joguemos a cabra cega: aquelle de nós que elle apanhar primeiro, he que ha de pagar.

Gerif. Está bem lembrada: á boa razaõ naõ ha que fugir.

Peral.