Página:O macaco que se fez homem.pdf/80

Wikisource, a biblioteca livre
74
Monteiro Lobato

entrar para a Cozinha o seu derradeiro filho...

Cheio de resignação — e com a alma em transes, Péva passou o dia num canto, jururú, remoendo as doces recordações de outr´ora. Ao cahir da noite recolheu-se. Empoleirou-se na velha escada e achou muito natural que o perú não comparecesse.

Dormiu tarde, e teve o somno agitado de continuos estremeções de angustia.

No dia seguinte notou movimento fóra do commum na casa grande.

Vinha gente de longe, mulheres de trole, homens a cavallo, Vinagre, esquecido da somneca do costume, entrava e sahia, abanando a cautla com vivacidade de cachorro novo.

Num destes vae-e-vens Péva o deteve.

— Que ha na casa grande? Tanta gente...

— Ha perú, respondeu o cão. Quando ha perú os homens se assanham, vestem roupas novas, brincam e dançam. Tenho notado que a presença do perú á mesa provoca nos homens uma especie de delirio, como entre as gallinhas a quéda das içás.

Esta observação do cachorro, embora