Página:Marmores.pdf/27

Wikisource, a biblioteca livre
XXIII 

quadro só permitte ver a monja, e d’ella, a principio, os olhos altos, presos ao tecto, e depois os braços e o rosto branco; percebe-se o murmurio sonoro da reza cochichada, continua...

Reza de manso... Toda de roxo,
  A vista no tecto presa,
  Como que imita a tristeza
Daquelle cirio tremulo e frouxo...

E os dous aspectos artisticos, de luz e som, o do murmurio e o da imagem branca da monja, vão-se alternando nas estrofes: