Retrato (Luís da Gama)

Wikisource, a biblioteca livre
SONETO

E’ renga, magricela e presumida,
Com pelle de muxiba engrovinhada:
O corpo de sumaca desarmada,
A cara de muafa mal cosida;

A perna de forquilha retorcida,
Os hombros de cangalha um tanto usada;
A bocca, de ratoens grata morada,
Maçante na conversa e mal soffrida;

Senhora de um leproso cão rafeiro,
Que, querendo passar por mocetona,
Se bezunta com sêbo de carneiro;

Vestida é saracura de japona,
De feya catadura, e de máo cheiro,
Eis a chòca perúa da Amasona.