Cantigas de Santa Maria/CCLV

Wikisource, a biblioteca livre
Saltar para a navegação Saltar para a pesquisa


Como Santa Maria guareceu a moller que fezera matar seu genrro polo mal prez que ll'
apõyan con el, que non ardeu no fogo en que a meteron.

Na malandança
noss' amparança
e esperança
é Santa Maria.

Dest' un miragre vos direi ora
que a Virgen quis mui grand' amostrar,
Santa Maria, a que sempr' ora
polos peccadores de mal guardar,
da burgesa
nobr' e cortesa,
que fora presa
por sa gran folia.
Na malandança...

Esta foi rica e ben casada
e mui fremosa e de bõo sen,
e en Leon do Rodan morada
ouve muy bõa, per quant' aprix en;
e ouve bela
filla donzela,
de que mazela
ll' avo un dia.
Na malandança...

Ela e seu sennor anbos deron
sa filla a marid' a seu prazer,
e morada de su fezeron
por se por y mais viçosos ter.
Mais mal enpeço
foi no começo,
ca mao preço
a sogra avia
Na malandança...

Con seu genrro; pero a gran torto,
ca non fezeran eles feit' atal
com' este. Mais ela per que morto
fez foi o genrro, e non ouv' y al;
ca mantenente
deu muit' argente
a maa gente
que o matar-ya.
Na malandança...

E esse dia, pois missa dita,
as[s]entaron-ss' a jantar, e mandou
chamar seu genrr' a sogra maldita;
e sa moller, que por el foi, achou
mort' o marido
e escoorido,
e apelidoso
mui grande metia.
Na malandança...

Aqueste feito toste sabudo
foi pela vila, e vo log' y
o meiro dela mui sannudo
e preguntou como morrer' assi.
E tant' andando
foi trastornando
e preguntando,
que achou a via
Na malandança...

Per que soub' a verdade do preito;
e fez recadar de mui mal talan
os que fezeran aquele feito.
Mais a sogra mãefestou a pran
de com' ouvera
coita tan fera,
per que fezer' a-
quela diabria.
Na malandança...

O meiro, que foi fort' e bravo,
mandou fillar log' aquela moller,
e por queima-la non deu un cravo,
ca muito fazia ben seu mester.
Nen fez en jogo
nen fillou rogo,
mas ao fog[o]
a levou que ardia.
Na malandança...

E u a levavan pela rua
ant' a igreja da Madre de Deus,
senon da camisa, toda nua,
diss' aos sergentes: «Amigos meus,
por piadade,
ant' a Magestade
vos me parade,
e roga-la-ya.»
Na malandança...

Eles fezeron-ll' o que rogava;
e ela log' en terra se tendeu
ant' a omagen, muito chorava
dizendo: «Madre daquel que morreu
por nos, aga,
Virgen Rea,
acorr' a mesqua
que en ti [se] fia.»
Na malandança...

E logo tan toste o meirynno
disse: «Varões, levade-a ja
fora da vila cab' o camo
u ha casa mui vella está:
y a metede
dentr' e odede,
des i põede
ll' o fog' a perfia.»
Na malandança...

Esto foi feito tost' e correndo,
e a casa dentro e en redor
cha de lenna foi, com' aprendo,
e de fogo, dond' ouv' ela pavor;
ca viu a chama
queima-la rama,
de que a Ama
de Deus defendia.
Na malandança...

Pero a casa toda queimada
foi e a lenna se tornou carvon,
a moller desto non sentiu nada;
ca a Virgen, a que fez oraçon,
lle deu saude
per sa vertude
e ameud[e]
o fogo tollia.
Na malandança...

A casa foi per duas vegadas
acenduda; mas vede-lo que fez
Santa Maria, que as coitadas
acorre senpre: non quis nulla vez
que ss' y perdesse
nen que ardesse
nen que morresse
a que ben queria.
Na malandança...

Quand' est' o meiro e as gentes
viron, fillaron-s' end' a repentir,
e mandaron log' aos sergentes
que a fezessen do fogo sayr
log'; e con cantos
ela foi tantos
levada, quantos
mui de dur diria.
Na malandança...

E pois que ela foi na ygreja,
os crerigos se pararon en az
e loaron a que senpre seja
beita polos miragres que faz
maravillosos
e piadosos,
e saborosos
d'oyr todavia.
Na malandança...